پرسش :

دختر و پسرى به هم علاقمند بودند، ولى خانواده دختر با ازدواج آنان مخالف بود. آن دو براى این که خانواده دختر را مجبور کنند تا با ازدواج آنان موافقت کنند، به طور نامشروع مجامعت کرده، و دختر حامله شده، و طفلى به دنیا آورده است اکنون اظهار مى دارند که چون روستایى بوده، نمى دانسته، و یا نمى توانسته اند صیغه ازدواج را جارى کنند، و به رضایت طرفینى اکتفا کرده، و آن را کافى دانسته اند: 1ـ آیا توافق طرفین به عنوان صیغه عقد قابل قبول است؟ 2ـ همین که طرفین ادّعاى اجراى صیغه عقد نمایند براى ایجاد شبهه کافى است، یا باید صحّت آن بررسى و اثبات شود؟ 3ــ آیا در مسأله فوق حدوث شبهه، فقط موجب برائت از حدّ است، یا تعزیر را نیز منتفى مى سازد؟ 4ـ بر فرض احصان مرد، حکم چیست؟ 5ـ آیا ازدواج آن دو با یکدیگر بلا مانع است؟ 6ـ آیا در فرض بکارت و عدم آن، حکم متفاوت است؟

پاسخ :
1- توافق طرفین کافى نیست.
2- چنانچه احتمال دهیم ادّعاى آنها راست باشد، باید حمل بر صحّت کرد.
3- در فرض بالا حد و تعزیر هر دو. ساقط می شود.
4- احصان مرد تفاوتى ایجاد نمى کند.
5- آنها مى توانند با هم ازدواج کنند.
6- تفاوتى نمى کند.

منبع: makarem.ir